Ομιλία στήν Βουλή στις 20-12-2010 κατα την συζήτηση επι του Προυπολογισμού 2011

«Τα βάρη, να κατανέμονται αναλογικά σε όλους, κι όχι στους συνήθεις υπόπτους, γιατί αλλιώς οδηγούμε μεγάλο κομμάτι των πολιτών στο πολιτικό και κοινωνικό περιθώριο. Και γνωρίζουμε ιστορικά πως όταν ένα πολιτικό σύστημα αδυνατεί να εκφράσει τα ευρύτερα συμφέροντα της κοινωνίας, καταρρέει, παραχωρώντας ελεύθερο χώρο σε κάθε λογής ακραίο συντηρητισμό».

Με τα λόγια αυτά, ο Βουλευτής Σερρών Μιχάλης Τζελέπης,  από τη μία έδωσε με τον πλέον σαφή τρόπο το στίγμα της κυβερνητικής πολιτικής κατά τη συζήτηση στο Κοινοβούλιο του Προϋπολογισμού για το 2011, συμπληρώνοντας μάλιστα στο ξεκίνημα της ομιλίας του προγενέστερο ομιλητή, για το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι».
Στην ομιλία του ο βουλευτής απάντησε, δια ευλόγων ερωτήσεων, στα μυθεύματα της αντιπολίτευσης, τονίζοντας τις ευθύνες της προηγούμενης Κυβέρνησης Καραμανλή που αφού πρώτα διέλυσε κάθε πλαίσιο θεσμικών λειτουργιών του πολιτικού συστήματος και έφερε τη χώρα σε θέση εφάμιλλη τριτοκοσμικών καταστάσεων.
Ο κ Τζελέπης δεν παρέλειψε στην ομιλία του για την πάταξη της κρατικής σπατάλης, να επισημάνει πως η προσπάθεια αυτή δεν πρέπει να τύχη της εκμετάλλευσης συντεχνιών που στα πλαίσια αναδιάρθρωσης του κράτους επιδιώκουν και κλείσιμο περιφερειακών υπηρεσιών, που δεν έχουν κόστος, αλλά εξυπηρετούν τους πολίτες.
Επίσης τόνισε πως σημαντικό ρόλο στην έξοδο από την κρίση μπορεί να διαδραματίσει η ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα, ως ο μόνος τομέας της οικονομίας που μπορεί να παράγει και να δημιουργήσει πλούτο μέσα σ’ ένα χρόνο, να δώσει θέσεις εργασίας και παράλληλα να δώσει ώθηση στο δευτερογενή και στον τριτογενή τομέα επισημαίνοντας με χαρακτηριστικό τρόπο πως «Αν αυτά που κάνουμε τώρα και μιλάμε για τις μεγάλες αλλαγές, είχαν γίνει πριν από λίγα χρόνια, δεν θα  είχαμε τα ίδια χρέη και ελλείμματα. Δεν θα χρειαζόμασταν το Μνημόνιο. Δεν θα ήταν αναγκαίο να περικοπούν μισθοί και συντάξεις»
Ο βουλευτής όλα τα ανωτέρω τα συνδύασε και με τη στόχευση της κυβέρνησης να περάσει η χώρα σε μια  πορεία προοπτικής,  δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας για όλους,  ενώ επισήμανε με εύστοχο τρόπο την αναγκαιότητα να διαμορφωθεί μια πλατιά κοινωνική  συμμαχία γύρω από το αναγκαίο κυβερνητικό πρόγραμμα αντιμετώπισης της  κρίσης.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του βουλευτή έχει ως ακολούθως:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απλώς να προσθέσω για το Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» ότι είναι εξασφαλισμένοι οι πόροι και μάλιστα για τους ίδιους εργαζόμενους-γιατι υπήρχε μία αμφισβήτηση αν θα ξαναγινόταν προκήρυξη των θέσεων- εν αντιθέσει με την προηγούμενη Κυβέρνηση, που από το 2007 μέχρι το 2009 αυτό το Πρόγραμμα δεν μπόρεσε να το εντάξει πουθενά και ήταν στον αέρα και οι εργαζόμενοι.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
είναι σαφές ότι θα μπορούσε ο Προϋπολογισμό του 2011 να καταλογιστεί ως πολιτική ιδεολογική στάση της Κυβέρνησης, αν η Κυβέρνηση , όμως είχε τη στοιχειώδη δημοσιονομική ηρεμία, τους πόρους και το περιβάλλον, να ξεδιπλώσει τις ιδεολογικές της αρχές, αντανακλώντας έτσι το κοινωνικό της πρόσωπο.

Πώς, όμως μπορεί να το πράξει αυτό στο μέγεθος που επιθυμεί η σημερινή Κυβέρνηση, όταν συγχρόνως πρέπει να διαχειριστεί μια οικονομική κρίση, την πιο δύσκολη και κρίσιμη της σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας, όταν πρέπει  να διορθωθούν οργανωτικές στρεβλώσεις, που μας ταλανίζουν από ιδρύσεως του σύγχρονου ελληνικού κράτους, όταν πρέπει να βελτιωθούμε όχι μόνο σε επίπεδο οικονομικών δεικτών, αλλά και νοοτροπίας;

Αντ’ αυτού τι έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση και βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο σήμερα ως χώρα; Γιατί  όταν άρχισαν τα πρώτα οικονομικά σύννεφα να μαζεύονται πάνω από τη χώρα μας, εσείς μιλούσατε, κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, για θωρακισμένη οικονομία. Κι εδώ πρέπει να απαντήσετε σήμερα, γιατί οι πολιτικές σας σώρευσαν τεράστια ελλείμματα, συντήρησαν ακραίες εισοδηματικές ανισότητες και είχαν ως αποτέλεσμα την αναστροφή των αξιών; Διέλυσαν, δε, κάθε πλαίσιο των θεσμικών λειτουργιών του πολιτικού συστήματος και έφεραν τη χώρα εφάμιλλη τριτοκοσμικών καταστάσεων.

Απαντήστε, λοιπόν στα παραπάνω και  μη γίνεστε κήνσορες μιας ηθικοπλαστική αντίληψης της πολιτικής, που αφορά κυρίως ζηλωτές αιρέσεων και όχι υπεύθυνους πολιτικούς, που ανοιχτά και ξεκάθαρα αναζητούν λύσεις για το μέλλον της χώρας. Κι έχετε σήμερα το θράσος να μας εγκαλείτε για το Μνημόνιο και για ελλιπής διαπραγματεύσεις. Ποιους πιστεύετε πως κοροϊδεύετε, προσπαθώντας να εκμεταλλευτείτε την εύλογη δυσαρέσκεια των πολιτών για τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα που εσείς και η πολιτική σας ανικανότητα μας ανάγκασε να πάρουμε για να σωθείς η χώρα;
Πόσο θράσος, αλήθεια, μπορεί να έχει κάποιος σήμερα και να μιλάει ζητώντας μας και τα ρέστα, όταν αυτός συμμετείχε από τη θέση, μάλιστα, του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών , στο μεγαλύτερο δημοσιονομικός εκτροχιασμό στην ιστορία της χώρας;

Πόσο θράσος μπορεί να έχει κάποιος, ο οποίος λιποτάκτησε, μαζί με όλη την Κυβέρνηση, μπροστά στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας και να σιωπά, δε, ακόμη σήμερα, χωρίς καμία αυτοκριτική;

Αν αυτά που κάνουμε τώρα και μιλάμε για τις μεγάλες αλλαγές είχαν γίνει πριν από λίγα χρόνια, δεν θα  είχαμε τα ίδια χρέη και ελλείμματα. Δεν θα χρειαζόμασταν το Μνημόνιο. Δεν θα ήταν αναγκαίο να περικοπούν μισθοί και συντάξεις. Οι πολίτες ξέρουν ότι παραλάβαμε μία χώρα στα όρια της χρεοκοπίας και κάναμε αγώνα δρόμου για να την αποφύγουμε, ερχόμενοι σε σύγκρουση, πολλές φορές για να γίνει αυτό με τον ίδιο μας τον εαυτό. Και μιλάμε κάποιοι γι’ αυτό για ιδεολογικό εκτροχιασμό. Σωστά. Σαν να εγκαλούν δηλαδή, έναν οικογενειάρχη, που χάνει το σπίτι του λόγω χρεών, γιατί δεν ποτίζει το γκαζόν στον κήπο του.

Κύριες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός, όμως, ότι βρισκόμαστε σε μια συγκυρία για τη χώρα και τους πολίτες, η οποία νομίζω ότι υπερβαίνει κάθε συζήτηση με αποκλειστικά κομματικά κριτήρια. Και αυτό κυρίως, γιατί στη συνείδηση των πολιτών έχει καταγραφεί με τον πλέον σαφή, συγκεκριμένο και αναλογικό τρόπο η ευθύνη όλων μας, του συνόλου δηλαδή του πολιτικού συστήματος και του κάθε κόμματος ξεχωριστά.

Ας μην λαϊκίζει, λοιπόν η Νέα Δημοκρατία και η παραδοσιακή Αριστερά ας μην πολιτεύεται ακόμα με συνταγές του παρελθόντος.

Οφείλω να τονίσω για τους παραπάνω, ότι είναι πολύ επίκαιρη η ρήση «η ιδεολογία είναι μεγαλύτερη φυλακή, αν δεν βλέπεις την πραγματικότητα». Το πρόβλημα είναι εδώ, είναι μπροστά μας κι έχουμε χρέος απέναντι στον ελληνικό λαό να δώσουμε με τις πολιτικές μας τέτοιες διεξόδους, για να ξανά αποκτήσεις η κοινωνία χαραμάδα ελπίδας για το αύριο. Το πρόβλημα, λοιπόν στην οικονομία είναι το άμεσο, είναι το πιεστικό, είναι το μεγάλο στοίχημα όχι μόνο την Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ , αλλά όλων.

Θα επιχειρήσουμε λοιπόν, να το αντιμετωπίσουμε με ιδεολογήματα ή με πολιτικές ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές;

Δεν υπάρχει, λοιπόν, αμφιβολία ότι η χώρα χρειάζεται ένα διαρθρωτικό σοκ, με την προϋπόθεση όμως ότι θα ξαναφέρει την αίσθηση δικαίου στους πολίτες. Σήμερα όσο πότε άλλοτε αποτελούν μονόδρομο εξόδου της χώρας με άμεση στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας, όχι της ασύδοτης εργοδοσίας αλλά της επιχειρηματικότητας που διαισθάνεται την κοινωνική εταιρική ευθύνη, που ρισκάρει και καινοτομεί.  

Είναι αναγκαία επίσης η πάταξη την κρατική σπατάλης. Εδώ όμως θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στην Κυβέρνηση για το ότι ήδη διάφορες συντεχνίες έναντι αναδιάρθρωσης του κράτους επιδιώκουν και κλείσιμο περιφερειακών υπηρεσιών, που δεν έχουν κόστος, αλλά εξυπηρετούν τους πολίτες, χωρίς αυτοί να ταλαιπωρούνται. Αντιθέτως, δεν θέλουν να ταλαιπωρούνται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με το να πηγαίνουν στη περιφέρεια και να εξυπηρετούν τους πολίτες. Και θα αναφερθώ εδώ ιδιαίτερα στο σχεδιασμό που γίνεται στις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες.

Σημαντικό ρόλο στην έξοδο από την κρίση μπορεί να διαδραματίσει η ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα στη χώρα μας, του αγροτικού δηλαδή τομέα, γιατί είναι ο μόνος τομέας την οικονομίας που μπορεί να παράγει και να δημιουργήσει πλούτο μέσα σ’ ένα χρόνο, να δώσει θέσεις εργασίας και παράλληλα να δώσει ώθηση στο δευτερογενή και στον τριτογενή τομέα.

Θα ήθελα να επισημάνω, ότι ευθύνη της Κυβέρνηση είναι επίσης να δει πώς θα διαμορφώσει μια πλατιά κοινωνική συμμαχία γύρω από το αναγκαίο πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης και να κατανοηθεί επιτέλους ότι αυτό είναι το σημείο που πρέπει ιδιαίτερα να προσεχθεί. Οι όποιες λύσεις δηλαδή δεν μπορούν να αποτελούν ζήτημα μόνο μιας απλής λογιστικής προσέγγισης, αλλά πρέπει να αποτελούν θέμα συνολικού πολιτικού σχεδιασμού, με την κοινωνία και τον πολίτη συμμέτοχο κι όχι στο περιθώριο. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνον αν ο σχεδιασμός μας εκπέμπει επί την ουσίας το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Τα βάρη, δηλαδή, να κατανέμονται αναλογικά σε όλους, κι όχι στους συνήθεις υπόπτους, γιατί αλλιώς οδηγούμε μεγάλο κομμάτι των πολιτών στο πολιτικό και κοινωνικό περιθώριο. Και γνωρίζουμε ιστορικά πως όταν ένα πολιτικό σύστημα αδυνατεί να εκφράσει τα ευρύτερα συμφέροντα της κοινωνίας, καταρρέει, παραχωρώντας ελεύθερο χώρο σε κάθε λογής ακραίο συντηρητισμό.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Προϋπολογισμός του 2011 είναι η τελευταία λέξη μιας περιόδου που τελειώνει και η πρώτη λέξη της νέας πορείας που ανοίγει η Κυβέρνηση. Είναι ένας δύσκολος προϋπολογισμός, που σηματοδοτεί τη συνέχιση της συνολικής προσπάθειας της  Κυβέρνησης και των πολιτών για να βγει η χώρα από το τέλμα που βρίσκεται και να περάσει σε μία πορεία προοπτικής, δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας για όλους, δημιουργώντας μια άλλη Ελλάδα για τις επόμενες γενιές.