ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΡΩΤΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ Δ.Ο.Υ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ

Οταν υπάρχει η πολιτική βούληση η πολιτική τόλμη, για την επίλυση αυτών των χρόνιων στρεβλώσεων, σειέται ένας στείρος αντιπολιτευτικός λόγος, μιλώντας για διάλυση του κοινωνικού ιστού, την είσοδο των ξένων καρτέλ, το ξεπούλημα εργασιακών κατακτήσεων και μύρια πόσα καταστροφολογικά σενάρια.
Μπορώ να καταλάβω είπε τις αντιδράσεις των διαφόρων συντεχνιών που πλήττονται, όλων αυτών που μέχρι και σήμερα νέμονται ειδικά προνόμια, αλλά μέχρι εκεί.
Η κατάργηση των αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση των επαγγελμάτων έχει πέρα από οικονομικά οφέλη και προφανή στοιχεία κοινωνικής δικαιοσύνης, αφού η διατήρησή τους δημιουργεί την εντύπωση ότι ικανοποιούνται συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων και προσώπων.
Αν θέλουμε λοιπόν δήλωσε να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας έναντι του συνόλου των Ελλήνων πολιτών, θα πρέπει ή να κλείσουν όλα τα επαγγέλματα ή να ανοίξουν όλα.
Τα παρόν σχέδιο νόμου ,συνέχισε , προχωρά στην άρση των συντεχνιακών αγκυλώσεων στηρίζοντας την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την αύξηση της παραγωγικότητας των αγορών, διευκολύνοντας τους νέους και νεοεισερχόμενους επαγγελματίες στην πρόσβαση τους στην αγορά εργασίας.
Μόνο που αυτό θα πρέπει να συντελεστεί με όλες εκείνες τις δικλείδες ασφαλείας, με μια ενισχυμένη και ισχυρή Επιτροπή Ανταγωνισμού ώστε να υπάρξει ομαλή μετάβαση προς όφελος του Ελληνικού Λαού κατέληξε στην ομιλία του ο βουλευτής Σερρών του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Τζελέπης.
Ο βουλευτής στις 17-2-011 στην συζήτηση κατ΄ άρθρο τάχτηκε μαζί με άλλους συναδέλφους του υπέρ της τροποποίησης της διάταξης που προέβλεπε την δυνατότητα ίδρυσης δικηγορικών Εταιρειών μεταξύ δικηγόρων – μελών διαφορετικών δικηγορικών Συλλόγων ώστε να μην δοθεί η δυνατότητα ενός αθέμιτου ανταγωνισμού ή δημιουργία Καρτέλ από μεγάλες δικηγορικές Εταιρείες του Κέντρου εις βάρος των δικηγόρων των επαρχιακών συλλόγων.
Η παραπάνω τροποποίηση ήταν αίτημα όλων των δικηγορικών συλλόγων της χώρας και αυτού του Νομού Σερρών. Αναλυτικά η ομιλία του κ. Μιχάλη Τζελέπη έχει ως ακολούθως: Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο, υπήρξε εξαγγελία στις προγραμματικές δηλώσεις, όλων σχεδόν των Κυβερνήσεων των τελευταίων ετών. Παρόλα αυτά, σήμερα, το 2011, έχουμε στην Χώρα μας, πάνω από εκατόν εξήντα κλειστά επαγγέλματα, και σαν να μην έφτανε αυτό, συνεχώς, μέσα και έξω από αυτήν εδώ την αίθουσα, λέγονται και ξαναλέγονται τα περί δεινών των προβλημάτων, που διαχρονικά συσσωρεύονται και παραμένουν άλυτα ταλανίζοντας την χώρα, περί πολιτικής αβουλίας, περί πολιτικής δειλίας, αναποφασιστικότητας, πελατειακής πολιτικής και ένα σωρό άλλα. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως όταν υπάρχει η πολιτική βούληση, η πολιτική τόλμη αν θέλετε, για την επίλυση αυτών των χρόνιων στρεβλώσεων, σειέται ένας στείρος αντιπολιτευτικός λόγος, μιλώντας για διάλυση του κοινωνικού ιστού, την είσοδο των ξένων καρτέλ, το ξεπούλημα εργασιακών κατακτήσεων και μύρια πόσα καταστροφολογικά σενάρια. Ακούστηκε, επίσης, σήμερα πως λάθος στιγμή διάλεξε η Κυβέρνηση λόγω της κακής οικονομικής συγκυρίας να καταθέσει το παρόν νομοσχέδιο. Μα ακόμα κι αν το έφερνε σε εποχή ανάπτυξης της οικονομίας, τότε θα μας λέγατε πως είναι λάθος στιγμή γιατί χαλάμε το καλό κλίμα. Επιτέλους ας σταματήσει αυτή η υποκρισία. Μπορώ να καταλάβω τις αντιδράσεις των διαφόρων συντεχνιών που πλήττονται, όλων αυτών που μέχρι και σήμερα νέμονται ειδικά προνόμια, αλλά μέχρι εκεί. «Η γενικευμένη απελευθέρωση επαγγελμάτων και υπηρεσιών θα οδηγήσει σε μελλοντική οικονομική ανάκαμψη της χώρας» Δεν γίνεται σε τέτοια δεινή οικονομική συγκυρία με ύφεση της τάξης πλέον του 4% να μιλάμε για κλειστές οικονομικές ομάδες επαγγελματιών, για οικονομία του αέρα και για οικονομία από την κληρονομικότητα. Δεν γίνεται να μιλάμε σήμερα για Ελλάδα ευκαιριών σε νέους, δυο ταχυτήτων. Δεν γίνεται η Ελλάδα να παραμένει μία από τις ελάχιστες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση που διατηρεί υψηλό βαθμό παρεμβατικότητας στη λειτουργία των αγορών χωρίς προφανές όφελος στις περισσότερες περιπτώσεις για τους πολίτες για το δημόσιο συμφέρον συνολικά.
Άλλωστε από τη μοναδική, επίσημη και την πλέον εμπεριστατωμένη μελέτη του ΙΟΒΕ δημοσιευμένη στους Financial Times, προκύπτει πως η γενικευμένη απελευθέρωση επαγγελμάτων και υπηρεσιών θα οδηγήσει σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα τεσσάρων ετών, σε ενίσχυση του ΑΕΠ κατά 13,5 ποσοστιαίες μονάδες, το οποίο μεταφραζόμενο αναλογεί σε 30 δισεκατομμύρια ευρώ. Επίσης θα έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων κατά 12,4% και της κατανάλωσης κατά 15,5%. Αν υπάρχει κάτι άλλο, αν υπάρχει κάποια μελέτη, θα παρακαλούσα να την καταθέσουμε. Δεν μπορούμε λοιπόν να αδιαφορήσουμε γι΄αυτά τα οικονομικά μεγέθη και να παραμείνουμε προσκολλημένοι σε καθεστώτα εκατονταετίας από συνήθεια, πόσο μάλλον μη τυχόν γίνουμε δυσάρεστοι στους ευνοουμένους»
«Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων είναι μια πολύ παλιά ιστορία»
Η ιστορία των κλειστών επαγγελμάτων για όσους ξέρουν, είναι πολύ παλιά, το πρόβλημα όμως εντοπίστηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα, όταν η χώρα μας κατέθεσε αίτηση για την είσοδο της στην ΕΕ, δηλαδή εδώ και πέντε δεκαετίες περίπου Μπορεί όμως το πρόβλημα να εντοπίστηκε πριν πέντε δεκαετίες, η αρχή του όμως βρίσκεται σχεδόν στην ίδρυση του Νεότερου Ελληνικού Κράτους και στην εποχή του Μεσοπολέμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα επαγγέλματα των μηχανικών και των αρχιτεκτόνων, τα οποία κατοχυρώνονται νομοθετικά με νόμο της Κυβέρνησης Βενιζέλου το 1930. Τα ελάχιστα όρια αμοιβών που εισπράττουν ως ποσοστό επί της αξίας των έργων που μελετούν και επιβλέπουν, καθορίζονται πρώτη φορά από ένα βασιλικό διάταγμα της 19ης Φεβρουαρίου του 1938, δηλαδή επί Μεταξά.
Αρχαιότερη όλων, πάντως, είναι η προστασία του επαγγέλματος του συμβολαιογράφου, έργο του Βαυαρού αντιβασιλέα Λούντβιχ Μάουρερ. Ο Oργανισμός Δικαστηρίων και Συμβολαιογραφείων τέθηκε σε ισχύ το Φεβρουάριο του 1835 και ίσχυσε για σχεδόν 140 χρόνια. Η υποχρεωτική σύνταξη συμβολαιογραφικών εγγράφων ως συστατικών όρων για την κατάκτηση των συμβάσεων επιβλήθηκε για πρώτη φορά με νόμο της 14ης Αυγούστου 1836 «περί χαρτοσήμου.
«Ισονομία και Ισοπολιτεία σε όλα τα επαγγέλματα χωρίς διακρίσεις
Και ρωτώ, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι, τι νόημα έχει ο ορισμός των κλειστών επαγγελμάτων σε περιβάλλον Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας; Ποιος απειλείτε από ποιον; Ποιος προφυλάσσεται από ποιον; Εμείς εδώ δεν είναι που μιλούμε συνεχώς για ισονομία και ισοπολιτεία, για κοινωνική δικαιοσύνη; Άλλωστε η κατάργηση των αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση των επαγγελμάτων έχει πέρα από οικονομικά οφέλη και προφανή στοιχεία κοινωνικής δικαιοσύνης, αφού η διατήρησή τους δημιουργεί την εντύπωση ότι ικανοποιούνται συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων και προσώπων.
Αν θέλουμε λοιπόν να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας έναντι του συνόλου των Ελλήνων πολιτών, θα πρέπει ή να κλείσουν όλα τα επαγγέλματα ή να ανοίξουν όλα. Και αν υποθέσουμε πως εμείς τώρα εδώ, αποφασίσουμε, παρόλη την αντισυνταγματικότητα του, να προφυλάξουμε, κλείνοντας κάποια επαγγέλματα, αυτά θα ήταν σίγουρα του δικηγόρου, του φαρμακοποιού και του συμβολαιογράφου, αλλά όχι πάντως του οικοδόμου. Κατά τα άλλα, κατανοώ τις επιφυλάξεις, και καλώς προβλέπεται στο Νομοσχέδιο, για μια μικρή μερίδα εξ αυτών να παραμείνουν κλειστά λόγω Δημοσίου Συμφέροντος, τα υπόλοιπα είναι πλεονασμός. Τέτοια φοβικά σύνδρομα σε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν ταιριάζουν «Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και αύξηση της παραγωγικότητας είναι ο μοναδικός στόχος του παρόντος Νομοσχεδίου» Τα παρόν σχέδιο νόμου προχωρά στην άρση των συντεχνιακών αγκυλώσεων στηρίζοντας την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την αύξηση της παραγωγικότητας των αγορών, διευκολύνοντας τους νέους και νεοεισερχόμενους επαγγελματίες στην πρόσβαση τους στην αγορά εργασίας μόνο που αυτό θα πρέπει να συντελεστεί με όλες εκείνες τις δικλείδες ασφαλείας, με μια ενισχυμένη και ισχυρή Επιτροπή Ανταγωνισμού ώστε να υπάρξει ομαλή μετάβαση προς όφελος του Ελληνικού Λαού. Πιστεύοντας πως το παρόν σχέδιο νόμου κινείται στην σωστή κατεύθυνση, το ψηφίζω.”